Częścią tegorocznego Święta Szkoły było również oglądanie w trzech odsłonach spektaklu teatralnego o wybitnie miłosnym i sentymentalnym charakterze okraszonego pewną dozą tajemnicy i przekory.

Reżyserem spektaklu została uczennica z klasy III A – Magda Sadowska , która z wielką determinacją i cierpliwością realizowała ten trudny projekt. Brawo dla Niej !!! Scenariusz był inspirowany piosenkami i utworami poetyckimi Agaty Budzyńskiej tworzącej w latach 80- tych.

Młodzi aktorzy zbudowali poetycki nastrój studenckiego życia tamtego okresu , wyrazili dylematy ludzi stojących u progu dorosłości i ich rozumienie miłości. Dodali odczucia współczesnych licealistów i ich zachwyty. Piosenki w wykonaniu Weroniki Śniecińskiej z kl. III A ( śpiew) i Kornela Olechno z III C ( gra na gitarze) wzruszały zarówno to dojrzalsze pokolenie odbiorców, czyli nauczycieli , jak i młodsze – naszych uczniów. Scenografia przygotowane przez Annę Szkodzińską z kl. II G , a szczególnie niesamowite Jej aniołki dopełniały całości.

Cieszy nas fakt, że widzowie weszli w artystyczne interakcje, zwłaszcza klasy pierwsze i stworzyli spektakularne iluminacje świetlne.

Po trzecim spektaklu aktorzy klas maturalnych przekazali symboliczny klucz do naszego teatru popsologicznego młodszym i wygłosili hymn na cześć sztuki i artystów pt. „Evviva l’arte” . Było wzruszająco, ale i smutno (kolejny etap działalności teatru już za nami”.

Na koniec proponuję refleksję związaną z tytułem tegorocznej sztuki wystawionej na Święto Szkoły - „Po co żona poecie” ???

By była muzą, inspiracją i wsparciem dla poety.

Z drugiej jednak strony : po co żona poecie, skoro artysta służy tej jedynej i rzeczywiście niezbędnej , doskonałej i nieśmiertelnej – SZTUCE.

Beata Żamojda

Dnia 22.03.2018 r. nasz szkolny teatr „Pod Wiecznie Zielonym Jaworem” wystąpił w Młodzieżowym Domu Kultury ze spektaklem pt. „Popsologiczne wariacje stolikowe”. Znalazł się wśród dziewięciu konkurujących o nagrody i wyróżnienia.
W jury zasiedli między innymi znani aktorzy białostockich teatrów: Pani Magdalena Czajkowska i Pan Kornel Smaczny.
Nasza Sylwia Moczulska została uznana za najlepszą aktorkę tej edycji w kategorii wiekowej młodzieży ponadgimnazjalnej. Otrzymała statuetkę i nagrodę pieniężną. Cały zespół teatralny jest z niej dumny!  
Zuzanna Wynimko

• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
http://archiwum.3lo.bialystok.pl/index.php/teatr/pod-wiecznie-zielonym-jaworem#sigProId33d20f0113

14 grudnia 2017r. Teatr pod Wiecznie Zielonym Jaworem udał się do Domu Dziecka przy ul 11 Listopada. Myślę, że każdy z nas przeżył tam niesamowite chwile, na pewno też niepowtarzalne, wyjątkowe.
Panowała tam wyjątkowa atmosfera. Dzieci najpierw nieufne , dość szybko nas zaakceptowały i same zapraszały do zabawy. Nie wiemy, jak to się stało, ale mali podopieczni tak naturalnie wybrali sobie towarzyszy zabaw spośród nas. Byliśmy dla nich ważni … Zaciekawili się bardzo przedstawieniem o trzech królach szukających Dzieciątka.
Jednak najciekawsze były dla nich przebrania aktorów i aktorek. Wśród nich znalazły się: żyrafy, zebry, trzej królowie, anioły... Swoje zaangażowanie dzieci przejawiały przeważnie podczas śpiewania kolęd. Wielkim zainteresowaniem cieszyli się zwłaszcza muzycy: Kuba i Kornel, którzy za namową widowni pokazali jak grać na swoich instrumentach. Spotkanie zakończyło się piosenką ,,Świeć gwiazdeczko mała świeć” Z taką samą myślą i poczuciem spełnienia TEATR POD WIECZNIE ZIELONYM JAWOREM opuścił ośrodek.
Sylwia Buwaj, Natalia Jakowiec, kl. II a

5 grudnia 2017 roku aktorzy z teatru Pod Wiecznie Zielonym Jaworem odwiedzili chorych w Klinice Onkologii i Hematologii UDSK w Białymstoku. Odegrali tam jasełka przygotowane przez uczennicę klasy 2a, reżyser Sylwię Moczulską. Swoją radą służyli również Pani Beata Żamojda i Pan Leszek Jawor.
Mimo burzliwych prób, Sylwia wykazała się wielką cierpliwością i dopięła wszystko na ostatni guzik .Głównymi bohaterami spektaklu byli Trzej Królowie (Kacper Kacprzak,Krystian Puzanowski ,Piotr Kondratowicz ). Wszyscy spisali się na medal. Dowodem na to były dziecięce uśmiechy. Równie świetnie w roli Cerbusia odnalazła się Wiktoria Ramotowska, która niecodziennym chodem oraz puchatymi kapciami Patem i Matem doprowadziła nas wszystkich (nie tylko widzów) do śmiechu. Po wspaniałym podsumowaniu całego przedstawienia przez anioła (Piotr Miniuk), wspólnie odśpiewaliśmy kilka kolęd, m.in. "Świeć, gwiazdeczko, świeć" lub "Pójdźmy wszyscy do stajenki".
Następnie przyszedł czas na przedstawienie zwierzątek oraz kalambury. Każdy bez wyjątku chciał spróbować swoich sił w odgrywaniu wymyślnych postaci, lecz z dziećmi nie dało się wygrać. Odgadywały hasła błyskawicznie, jedno po drugim! Na scenie zobaczyć można było: zebrę (Julia Czudzinowicz), żyrafy (Anna Leszczyńska, Sabina Doroszczyk), tygryska (Valeria Lulak) oraz jednorożca (Anna Szkobodzińska). Nie możemy również zapomnieć o naszym akompaniamencie muzycznym, Kornelu Olechno i Valerii Lulak. Dzięki nim można było poczuć świąteczny klimat. Z nimi udało się wspólne śpiewanie. Nad całością czuwały także Babcia (Kamila Wysocka) oraz Wnuczka (Natalia Jakowiec). Dzieci bardzo chętnie brały udział w wymyślnych przez nie grach i zabawach.
Przykro nam jest, że wystąpić mogliśmy w bardzo okrojonym składzie (bo przyjść chcieli wszyscy). Wspólnie spędzone chwile minęły bardzo szybko, nad czym ubolewamy najbardziej, ale mamy nadzieję, że wszyscy dobrze się bawili. 
Dziękujemy Sylwii za wyrozumiałość i okazanie nam cennych uwag. Chcielibyśmy, aby już do 24 grudnia na szpitalnym korytarzu poczuć można było ciepło nadchodzących świąt Bożego Narodzenia.
Anna Szkobodzińska i Dominika Olszyńska 1g

• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
http://archiwum.3lo.bialystok.pl/index.php/teatr/pod-wiecznie-zielonym-jaworem#sigProIdb1f214bc62

W dniu 10.11.2017 roku szkolny teatr „Pod Wiecznie Zielonym Jaworem” zaprezentował spektakl „Dla Niepodległej po raz 99.”
Uczestniczyli w nim zaproszeni goście: P. Przemysław Tuchliński – Zastępca Prezydenta Miasta Białegostoku, P. Ewa Mituła - Dyrektor Departamentu Edukacji, P. prof. hab. Jerzy Niemiec, P. hm. Hanna Horodeńska i P. hm. Andrzej Bajkowski – ZHP Chorągwi Białostockiej, P. Renata Buzuk, P. Antoni Adamski, P. Magdalena Łukjaniuk – przewodnicząca Rady Rodziców III LO, P. Henryk Rembiszewski - Wiceprezes Zarządu Okręgu Białystok Światowego Związku Żołnierzy AK i P. Katarzyna Lewończuk–Barańczuk z Białostockiego Ośrodka Kultury.
Spektakl oscylował wokół pojęcia WOLNOŚCI DANEJ I ZADANEJ:
Bo wolność – to nie cel lecz szansa by
Spełnić najpiękniejsze sny, marzenia
Wolność – to ta najjaśniejsza z gwiazd
Promyk słońca w gesty las, nadzieja
wolność – to wśród mądrych ludzi żyć
Widzieć dobroć w oczach ich i szczęście
Wolność – to wśród życia gór i chmur
Poprzez każdy bór i mur znać przejście

Za M. Grechutą recytowaliśmy, śpiewaliśmy i powtarzaliśmy….. w słowie, pieśni, geście. Reżyserem przedsięwzięcia została uczennica kl. II A Justyna Paszkowska, scenografię przygotowała Natalia Mielech z kl. II A. Oprawą muzyczną zajął się szkolny zespół Kosior Band w składzie: Patryk Kosior z II D, Kornel Olechno z kl. II C, Jakub Milewski z kl. II D oraz wokalistki: Weronika Śniecińska z kl. II A i Valeria Liuliak z kl. I A. Niezastąpione: Kamila Wysocka i Natalia Jakowiec z kl. II A prowadzały partie dialogowe spektaklu, kreatywna Ada Sutkowska z kl. II D wyrecytowała swój własny wiersz o narodzie polskim, zaś Karol Czerwiec z kl II A stworzył sugestywną postać… wysportowanego Kordiana.. Nasi debiutanci z kl I A: Piotr Bosko i Krystian Puzanowski oraz Kacper Kasprzak z kl. I G odegrali trzech wieszczów narodu polskiego.
Trudno jest wymienić wszystkich, gdyż w powstanie tej sztuki było zaangażowanych ponad trzydziestu uczniów. Tym niewymienionym z imienia i nazwiska pragnę podziękować szczególnie. Wiecie, że wszyscy razem stworzyliście COŚ WYJĄTKOWEGO.
Beata Żamojda

Felieton o popsologicznym coś, czyli moje refleksje po spektaklu „Dla Niepodległej…”
Bóg, Honor, Ojczyzna! - każdy z nas kojarzy te słowa. Słychać każdego 11 listopada na Marszu Niepodległości. Te słowa można było usłyszeć również 10 listopada na przedstawieniu zorganizowanym w III LO przez członków koła teatralnego Pod Wiecznie Zielonym Jaworem.
Zanim przejdę do samego wydarzenia, napiszę parę słów o próbach. Wydaje się, że na takich próbach teatralnych panuje atmosfera spokoju, opanowania na miarę starożytnych stoików, czasem podniecenia. W przypadku tych ludzi te nastroje nie wystąpiły. Sam widziałem jak krew lała się hektolitrami, a pot wylewał się z każdego aktora w takich ilościach, że można byłoby nawadniać trzyhektarowe pole przez tydzień. Widziałem, jak recytatorzy powtarzali po 1000 razy jeden wers, by ładnie wybrzmiał w ich ustach, a piosenkarze przez nerwy przekręcali każde słowo, wers, a nawet zwrotkę. Pani reżyser darła się na cały regulator, włosy wyrywała, a nawet gryzła paznokcie. Jednym słowem wszyscy (w tym i ja) martwili się występem, co niemalże przemieniało się w histerię.
Czas pokazał, że nie było czym. Występ okazał się sukcesem. Widownia była zachwycona. Nadal pamiętam jak Weronika przepięknie zaśpiewała ,,Litanię Polską", nawet ciut lepiej od samego Kaczmarka; jak Aleksandra w sposób iście podniosły recytowała wiersz Słowackiego: ,,Szli krzycząc: Polska! Polska!" Cała sala śmiała się z występu chóru teatralnego, który w sposób przekomiczny wygłosił ,,Karę Mustafę". Nasze trio odegrało scenkę spotkania trzech najsłynniejszych polskich poetów XIX wieku w Paryżu. Wspomnę również, że niejaka Adrianna, wyrecytowała własnoręcznie napisany wiersz, który niestety nie ma własnego tytułu, ale zachwycił swoją oryginalnością i rymami. Jego podmiot liryczny zadaje pytanie, dlaczego taki dumny naród ukląkł przed swymi wrogami. Inni też świetnie zagrali, zaśpiewali, wyrecytowali, jednakże niewątpliwe najważniejszą rolę odegrała Sylwia. W przedstawieniu grała Polskę. Wydaje się, iż jej niema rola jest prosta i niewymagająca większego kunsztu aktorskiego. Nic bardziej mylnego. Aktor swoją mimiką twarzy, ruchami jest bardziej sugestywny, a więc ma większą moc przyciągania wzroku widza niż posługujący się słowem. Sylwia, swoim ,,tańcem"(tak nazwę jej rytmiczne ruchy) zagrała ją tak perfekcyjnie, że przyczyniła się do szybszego bicia serca mężczyzn przebywających na sali, a może i nie tylko.
Powinienem teraz napisać parę słów o samym przedstawieniu. Tutaj pojawia się pewien paradoks, był o …wszystkim, czyli o straconej wolności i tej odzyskanej, ale trudnej. Wynika to z jego specyfiki i kompozycji, gdyż był pewnego rodzaju zabawą z widzem, grą intelektualną, która ma polegać na odgadnięciu jej sensów. Każdy z widzów musiał sam w swej wyobraźni domalować obraz umieszczony na sztalugach w centralnej części sceny. Dlatego jest niesamowity, zdumiewający . Na koniec mego króciutkiego felietonu wyrażę głęboki podziw dla kunsztu aktorskiego szkolnej trupy teatralnej i Justyny, że nie tylko wytrzymała psychicznie liczne próby i samo przedstawienie, ale okazała się profesjonalnym reżyserem.
Damian Załuski absolwent III LO i członek teatru jeszcze w ubiegłym roku szkolnym
Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji:

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

fot. Dawid Gromadzki, UM

Moi przyjaciele – to kolejny spektakl popsologicznego teatru Pod Wiecznie Zielonym Jaworem. Został wystawiony z okazji wręczania Nagrody Dobrego Polaka 2017. Pragnęliśmy też w ten sposób upamiętnić jej fundatora śp. Jana Żądło.
Młodzież naszej szkoły zaprezentowała zmagania człowieka ze złem tego świata, poszukiwanie dobra i tych wszystkich wartości, które pozwalają odnaleźć właściwą drogę, drogę śp. Jana Żądło i jemu podobnych ludzi spełnionych.
By zachęcić naszych czcigodnych Gości, grono Nauczycieli i społeczność uczniowską do PATRZENIA, SŁUCHANIA I ODCZUWANIA tego co nienamacalne, ale najważniejsze. Natalia Mielech z kl. I A przygotowała tryptyk malarski porywający do uruchomienia zmysłów i wrażliwości metafizycznej.
Piosenki Agaty Budzyńskiej ożywiła anielskim wykonaniem Weronika Śniecińska z kl. I A. Dotknęła swym subtelnym wykonaniem naszych marzeń o pierwszym balu, przyjaźni, poziomkach... Do walczyka porwała wielu dosłownie, innych – metaforycznie Zuzanna Wynimko z kl. I A.
Adrianna Sutkowska z kl. I D zgodziła się wykonać swój demoniczny wiersz o Lilith - Matce Zła, by zaraz poprowadzić nas do rozważań o świetle, które rozjaśnia mroki ciemności.
Dziękuję wszystkim naszym utalentowanym aktorom za tak sugestywne prezentowanie filozoficznych rozważań A. J. Heschel’a i utworów literackich naszych klasyków: Oldze Białokozowicz z III E, Patrykowi Kosiorowi, Karolinie Kananowicz, Ani Statkiewicz, Justynie Jankowskiej i Emilce Ostrowskiej z kl. I D, Sylwii Moczulskiej, Karolowi Czerwcowi, Sylwii Buwaj, Magdzie Kaczyńskiej, Justynie Paszkowskiej, Marcelinie Kopeć z kl I A, Piotrowi Miniukowi, Paulinie Paszko z kl. I C i Piotrowi Kondratowiczowi z kl. I F
Dziękuję również naszym szkolnym muzykom: Kornelowi Olechno z kl. I C, Filipowi Czyżewskiemu z kl. I A, Jakubowi Milewskiemu z kl. D i wymienionemu już wyżej Patrykowi.
Na końcu, ale szczególnie gorąco dziękuję naszym prowadzącym Kamili Wysockiej i Natalii Jakowiec z kl. I A. Tak dzielnie czuwałyście, by wszystko udało się dopiąć na ostatni guzik.
Zatem: Moi przyjaciele, moi przyjaciele bądźcie zawsze ze mną ... w życiu i teatrze.
Beata Żamojda

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
http://archiwum.3lo.bialystok.pl/index.php/teatr/pod-wiecznie-zielonym-jaworem#sigProIde593dce01b

Wśród nocnej ciszy …
15 grudnia 2016 roku młodzież z koła teatralnego Pod Zielonym Wiecznie Jaworem kolędowała w Klinice Onkologii i Hematologii UDSK w Białymstoku. W składzie ograniczonym do koniecznego minimum (bo pójść chcieli wszyscy!) wystąpili z „Dusiołkiem” w wersji dla najmłodszych. Teatralna babcia opowiedziała kilka baśni i dzięki pomocy małych pacjentów ustaliliśmy ich najlepsze zakończenia. Dzieci chętnie śpiewały znane kolędy, najchętniej: Wśród nocnej ciszy …..
Dziękujemy wolontariuszom Fundacji „Pomóż Im” i wyjątkowym podopiecznym onkologii w DSK, że mogliśmy wspólnie spędzić z Nimi ten niezapomniany wieczór grudniowy. Dziękujemy Wam za serce i ciepłe przyjęcie.
Beata Żamojda

• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
http://archiwum.3lo.bialystok.pl/index.php/teatr/pod-wiecznie-zielonym-jaworem#sigProIdf66a306ed7

Jak tradycja nakazuje i patriotyzm dyktuje świętowaliśmy w III LO 21 listopada 2016 roku 98. rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę po 123 latach zimy zaborów.
Po oficjalnej części uroczystości przeszliśmy do Popsu Historycznego. Teatr szkolny Pod Wiecznie Zielonym Jaworem pragnął zbadać: czy Ojczyzna, czy Synczyzna ma pobudzać serca współczesnego pokolenia. Towarzyszył nam niezawodny Międzyszkolny Młodzieżowy Chór Żeński.
W tym celu obejrzeliśmy film amatorski o przyłączeniu Białegostoku w 1919 roku do odrodzonej Rzeczypospolitej i poznaliśmy rolę księdza Stanisława Hałko (od 1915 roku dyrektora gimnazjum przy ul. Kościelnej), jaką odegrał w przywróceniu naszego miasta macierzy. Przenieśliśmy się w tamte czasy do przedwojennego hotelu Ritz mieszącego się wówczas u zbiegu ul. Pałacowej i Kilińskiego za sprawą trzech Dam, Dziwnego Kelnera i Zielonej Gęsi.
Wielka poezja patriotyczna przeplątała się z żartem i humorem. Nie zabrakło powrotów do „kraju lat dziecinnych” wraz z „Dusiołkiem” B. Leśmiana i wielkiej poezji J. Słowackiego, J. Lechonia i J. Tuwima.
Quiz popsologiczny i prześmiewczy „Kara Mustafa” (który został mistrzem Krzyżaków) uzmysłowiły nam potrzebę zgłębiania historii regionu i naszego kraju.
Spektakl został okraszony muzyką poważną i rozrywkową w wykonaniu naszej utalentowanej młodzieży.
W finale okazało się, że: „Nie Ojczyzna, nie Synczyzna, ale jeden wielki śmiech!!!” (W. Gombrowicz), czyli szczera i spontaniczna radość powinna przyświecać świętowaniu narodowych rocznic.
Życzenia od Kuby Sienkiewicza – lidera zespołu Elektryczne Gitary przypieczętowały Jaworowe świętowanie.
Gdyby nie nasza fantastyczna młodzież ten dzień nie byłby tak wyjątkowy. Dlatego pragnę podziękować wszystkim, którzy przyczynili się do uczczenia 98. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. W szczególności uczniom klas: I A, I C, I D, I E, I H, II A, II F, III A, III C, III E i III G.
Beata Żamojda
Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji:

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

fot. Katarzyna Maciejuk