Wycieczki (46)

Z okazji zbliżających się wakacji oraz wielkich chęci przeżycia przygody udaliśmy się na Litwę. Nasza podróż trwała od 6 do 8 czerwca. Ważnym aspektem była dla nas integracja nie tylko w obrębie naszej klasy, ale też całego rocznika szkolnego. To się nam udało, gdyż uczestnikami były osoby z klas: Ii, Ie, Ib, Ih, If, Ic
Naszymi opiekunami byli: Pani Anna Murawska, Pani Justyna Ostrowska oraz Pan Adam Borysiewicz, który organizował wycieczkę.
Mając tylko trzy dni, zwiedziliśmy wiele obiektów. Nasz grafik był wypełniony rozmaitymi zdarzeniami, a każdy dzień wycieczki był przeznaczony na inne miasto.
Pierwszego dnia odwiedziliśmy Wilno. Naszą przewodniczka była przesympatyczna Pani Grażyna Dawlidowicz, która z wielką pasją opowiadała o tym pięknym mieście. Gdy byliśmy w centrum pokazała nam również najciekawsze miejsca, w których można odpocząć, zjeść oraz porozmawiać. Zobaczyliśmy także legendarną Ostrą Bramę.
Po zakwaterowaniu w hotelu udaliśmy się wraz z opiekunami jeszcze raz na starówkę, gdzie mieliśmy czas wolny. Wypiliśmy gorącą czekoladę i skosztowaliśmy litewskiego sera Dziugas. Gdy zaczęło się ściemniać, przespacerowaliśmy się po pięknym parku, który zrobił na nas niesamowite wrażenie.
Następny dzień zaczęliśmy od zwiedzania muzeum Adama Mickiewicza, a potem udaliśmy się do Połągi. Tam byliśmy w Muzeum Bursztynu, które znajduje się w dawnym pałacu Tyszkiewiczów. Podziwialiśmy morze spacerując po molo oraz po pięknym deptaku. Nocowaliśmy w miejscowości oddalonej od Połagi o 10 km. Tam wraz z opiekunami wybraliśmy się na wieczorny spacer nad morzem. Zimna woda nie była przeszkodą, by przejść się samym brzegiem morza i czuć fale obmywające nam stopy.
Kolejnym punktem wycieczki była Kłajpeda, a dokładniej Mierzeja Kurońska. Naszą przewodniczką była Pani Virginija Filipowicz, Litwinka, która sama nauczyła się mówić po polsku. Zobaczyliśmy Górę Czarownic, gdzie pani Virginia opowiedziała nam wiele historii z mitologii litewskiej. Zajechaliśmy też do Nidy. Najciekawszym punktem programu było delfinarium. Każdy z nas był zachwycony tymi stworzeniami. Widowisko trwało 30 minut, ale czas minął bardzo szybko. Delfiny robiły sztuczki, skakały a nawet malowały!
Muszę podkreślić, że nie można zapomnieć także o litewskim jedzeniu! Mieliśmy okazję spróbować prawdziwych, tradycyjnych litewskich dań, które skradły nasze podniebienia.
Wyjazd był cudowny. Jestem pewna, ze wielu z nas z ochotą wybrałoby się w taka podróż jeszcze raz.
Adam Borysiewicz

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
http://archiwum.3lo.bialystok.pl/index.php/szkola/uczniowie/wycieczki#sigProId487b9596b5

W dniach 23-25 maja 2016 r. klasa II c wraz z wychowawczynią panią Małgorzatą Łupińską oraz panią Anną Siemienkowicz wybrała się na wycieczkę szkolną do Krutyni. Nocowaliśmy w malowniczo położonej Stacji Krutynianka. W czasie wycieczki klasa integrowała się podczas 15 kilometrowego  spływu kajakowego, dla niektórych osób była to pierwsza w życiu wyprawa kajakiem. Mogliśmy podziwiać malownicze meandry rzeki Krutyni. Uczniowie mieli również okazję, odwiedzić Rezerwat Dzikich Zwierząt w Kadzidłowie oraz uczestniczyć w warsztatach dotyczących krajobrazu polodowcowego prowadzonych przez edukatorów Mazurskiego Parku Krajobrazowego, W drodze powrotnej do Białegostoku zwiedziliśmy malownicze Mikołajki, gdzie spotkaliśmy naszych tegorocznych maturzystów.
Małgorzata Łupińska

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
http://archiwum.3lo.bialystok.pl/index.php/szkola/uczniowie/wycieczki#sigProId9947bc7d5f

Czy istnieje coś wspanialszego od żeglugi po naszych pięknych, polskich jeziorach? Otóż nie! Jesteśmy o tym przekonani my - uczniowie klasy Ia oraz kilkoro uczniów z klas Ic i Ih wraz z organizatorką tej wspaniałej wyprawy p. Magdaleną Bartnicką-Łętowską oraz p. Anną Kietlińską.

Cała historia zaczęła się 6 czerwca 2016 roku, kiedy to, tuż po wschodzie słońca wsiedliśmy do naszego pociągu, który zawiózł nas prosto do Giżycka, gdzie rozpoczęła się nasza żeglarska przygoda. Sprawnie zmieniliśmy nasz środek transportu z pociągu na autokar i z uśmiechami na twarzy zmierzaliśmy w stronę portu. Na miejscu czekali sympatyczni sternicy, którzy od razu zapoznali nas z podstawowymi zasadami żeglarstwa oraz cztery jachty, które na okres trzech dni stały się „naszym drugim domem”. Już pierwszego dnia, dzięki wietrznej pogodzie, mogliśmy doświadczyć prawdziwego, niemalże morskiego, życia. Liczne przechyły powodowały, że burty zamiennie znajdowały się w górze. Początkowo fok, grot, knaga, kabestan, czy też komenda: „Prawy foka szot luzuj/wybieraj” były dla nas zupełnie niezrozumiałe i wywoływały w naszych głowach mętlik, jednak po niespełna kilku godzinach zapoznaliśmy się z żeglarskim nazewnictwem i dzielnie wykonywaliśmy polecenia naszych sterników. Po niemalże całym dniu żeglugi, zacumowaliśmy w Kietlicach, gdzie zjedliśmy przygotowywany wspólnymi siłami obiad. Był po prostu pyszny!!!!! Po krótkim odpoczynku spotkaliśmy się przy ognisku, gdzie przy dźwiękach gitar oraz wspólnym śpiewie, mogliśmy się do siebie zbliżyć. Zmęczeni całym dniem pełnym przygód, udaliśmy się do naszych łódek.

Następnego dnia pogoda uległa przemianie- temperatura była znacznie wyższa, a wiatr słabszy. Po wspólnym śniadaniu na łódkach ruszyliśmy w dalszy rejs. Tego dnia naszym celem było dopłynięcie do Sztynortu. Każdy z nas, miał okazję wcielić się, chociaż na moment, w rolę sternika, co było kolejnym, ekscytującym doświadczeniem. Jednak nie wszyscy wykorzystali ten czas w taki sposób... Podczas gdy, jedni podejmowali próby prowadzenia żaglówki, inni wykorzystywali wspaniałą pogodę, a jeszcze inni najzwyczajniej spali pod pokładem, gdyż według nich fale miały właściwości silnie usypiające. Po kilku godzinach zacumowaliśmy na dzikiej „wysepce”, gdzie zwiedziliśmy zabytkowy cmentarz i mieliśmy okazję na chwilę spotkać się z lądem, jednak nie trwało to zbyt długo. Po niespełna godzinie wyruszyliśmy do Sztynortu, dokąd dopłynęliśmy już bardzo szybko. Na miejscu podjęliśmy próbę zorganizowania kolejnego ogniska, jednak nasza próba była nieudana (brak drewna). Nie poddaliśmy się i pyszne kiełbaski usmażyliśmy na patelniach.

Nadszedł ostatni dzień naszej żeglugi. Postanowiliśmy wykorzystać go jak najlepiej! Dlatego też całe załogi angażowały się w sterowanie żaglówkami. Pogoda dopisywała, co pozytywnie wpłynęło na naszą opaleniznę. Kiedy dobiliśmy do portu, okazało się, że każdy z nas pokochał żagle! Nikt nie chciał kończyć naszej wyprawy. Jedynym plusem kończącym trzydniową przygodę była pyszna pizza, którą zjedliśmy w Giżycku. Podczas naszej „nietuzinkowej” wycieczki mieliśmy okazję, nie tylko zdobyć wiele nowych doświadczeń, lecz także zbliżyć się do całej klasy, a w szczególności do naszej kochanej wychowawczyni p. Magdaleny Bartnickiej-Łętowskiej. W naszych umysłach ukształtował się zupełnie nowy obraz wychowawcy, pani profesor to oddany nam człowiek i przyjaciel każdego ucznia.

Cóż, żagle to nie tylko ekscytujący sport, lecz także okazja do świetnej zabawy i spędzenia czasu ze wspaniałymi ludźmi. Każdy z nas przywiózł ze sobą fantastyczne wspomnienia i przeżycia, które pozostaną w naszych sercach na zawsze. We wrześniu płyniemy znowu!!! Oczywiście z panią M. Bartnicką – Łętowską i panią A. Kietlińską – nie ma lepszej kadry na wodne wojaże!!!

Katarzyna Rytel kl. Ia

W dniach 19-20 maja 2016 r. we Wrocławiu odbyło się podsumowanie VII edycji ogólnopolskiego projektu "Kamienie Pamięci", którego organizatorem jest IPN. W uroczystości brali udział uczniowie naszej szkoły, reprezentanci grupy projektowej: Anna Niewińska, Natalia Seweryn i Kamil Zajączkowski z klasy II h pod opieką p. Krystyny Ratasiewicz.
W tym roku zadanie było szczególnie trudne – jak podkreślali organizatorzy – ponieważ zadaniem uczestników projektu było znalezienie bohatera, który padł ofiarą komunistycznej zbrodni sądowej (w latach 1944-1956), a jego czyny i miejsce pochówku są zapomniane czy nieznane.
Nad projektem grupa w składzie: Anna Niewińska II h, Kamil Zajączkowski II h, Natalia Seweryn II h, Dawid Mościcki I b, Szymon Woronicz I b, Karolina Danilewicz I b - pracowała od listopada 2015 roku pod czujnym okiem p. Beaty Gołub. Broszurka powstała również dzięki współpracy z siostrzenicą Eugeniusza Kudzielanko - Panią Anną Ulman, nauczycielką i poetką.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

W finale projektu „... za to, że byli Polakami”, który odbywał się w formie targów historycznych, wzięło udział 60 grup z całej Polski. Ania, Natalka i Kamil opowiadali o życiu i działalności bohatera, udzielali odpowiedzi na pytania wszystkich zainteresowanych, rozdawali ulotki prezentujące postać Eugeniusza Kudzielanko. Delegaci z grup projektowych mieli także okazję zapalić znicze pamięci na Cmentarzu Osobowickim (największy cmentarz we Wrocławiu, istnieje od 1867 r.), pod pomnikiem ofiar stalinizmu.
Mieliśmy również czas na zwiedzanie Wrocławia: zarówno podczas spaceru z przewodnikiem, jak i samodzielnej wędrówki po urokliwych zakątkach miasta. Udało nam się również zwiedzić - właśnie otwarte (3 maja 2016 r.) - wspaniałe Muzeum Pana Tadeusza. Zobaczyliśmy wystawę: Rękopis Pana Tadeusza oraz Misja: Polska, o polskiej historii XX wieku opartej na losach Jana Nowaka-Jeziorańskiego i Władysława Bartoszewskiego http://www.pantadeusz.ossolineum.pl/pl/wystawa-stala/misja-polska
Wróciliśmy z cennymi upominkami oraz symbolicznym kamieniem pamięci (naprawdę ciężki!), z myślą o udziale w przyszłorocznej edycji projektu.
To dobra okazja, żeby wspomnieć o Stolperstein: po niemiecku znaczy „kamień, o który się można potknąć”. Stolperstein to sposób na wskrzeszenie pamięci o tych, którzy nie mają swoich grobów. „Kamienie pamięci” to lśniące mosiężne kostki o bokach długości ok. 10 cm, które umieszczane są w chodniku przed domami zajmowanymi przez ofiary nazistów. Pomysłodawcą Stolperstein jest niemiecki artysta Gustaw Demnig, który od ponad dwudziestu lat jeździ po całym świecie i montuje kamienne kostki w chodnikach. W całej Europie umieścił ich już ponad 20 tysięcy. Najwięcej w Austrii, Holandii i Czechach.
Tu mieszkała Rose Bernstein Treitel, ur. 1891. 1942 deportowana do getta w Izbicy. Zamordowana 1942 - taki napis znajduje się na kostce przed wejściem do kamienicy przy ul. Świdnickiej 39 vis a vis domu handlowego Renoma we Wrocławiu. Na kostce obok kostka z napisem: 21-letnia Anita, wywieziona na roboty, w listopadzie 1941 roku popełniła samobójstwo…
Krystyna Ratasiewicz

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
http://archiwum.3lo.bialystok.pl/index.php/szkola/uczniowie/wycieczki#sigProIdb2298b7494

• 
• 
•